Nieuwbouw Erasmus Medisch Centrum
In het Rotterdamse Erasmus Medisch Centrum wordt op 10.000 m2 een terrazzovloer en traptreden aangebracht. EGM Architecten heeft voor dit materiaal gekozen, vanwege de esthetiek en functionaliteit. Daarnaast heeft kostenbeheersing een belangrijke rol gespeeld bij de overwegingen. Op termijn verdient een terrazzovloer zich namelijk terug, aldus Cor Hoogeveen, directeur van leverancier Eterno Terrazzo. (dit artikel is overgenomen van het VTM nummer 6 2012).
De nieuwbouw van het Rotterdamse Erasmus medisch centrum is met recht een megaproject te noemen. De eerste heipalen zijn eind 2009 de grond ingeslagen en volgens planning moet het werk in 2017 worden opgeleverd. Het gebouw wordt in fases rondom de oude panden gebouwd, zodat het ziekenhuis door kan blijven functioneren. In totaal bedraagt het vloeroppervlak, voor de eerste en tweede fase, ongeveer 185.000m².
De centrale verbindingsstraat, die de verschillende delen van het medisch centrum met elkaar verbindt, heeft een oppervlakte van 10.000 m². Hier wordt een terrazzovloer toegepast in een rasterpatroon van 1,20 x 2,40 m. De keuze voor deze vloer is niet lichtzinnig gemaakt, zo blijkt uit de overwegingen van architect Jan Brakel van EGM Architecten. Inmiddels is de ontwerper met pensioen, maar destijds was hij mede-verantwoordelijk voor het interieur van het ziekenhuis. “De vloer in de centrale verbindingsstraat moet voor de uitstraling van een straatbeeld zorgen. Vijf grote poorten van corton steel vormen de entree naar de verschillende medische afdelingen. De entreegevels zijn voorzien van grote glasoppervlakken, passend bij de schaal van het gebouw. Kortom, het is van buiten goed zichtbaar, wat de toegankelijkheid moet vergroten. De uitstraling van het straatbeeld moet bijdragen aan het open karakter van het ziekenhuis, waardoor bezoekers zich meer welkom voelen en de toegangsdrempel als het ware wordt verlaagd.”
Diverse opties voor de vloerafwerking zijn de revue gepasseerd. Allereerst is gedacht aan straatklinkers, misschien wel de meest logische keuze als een straatbeeld is gewenst, maar dit bleek vooral praktisch gezien niet ideaal. Brakel: “Klinkers zuigen veel vocht op wat niet onderhoudsvriendelijk is. Bovendien krijg je bij dit materiaal te maken met veel voegen. Dat is niet handig als er bijvoorbeeld met karretjes over de vloer wordt gereden. En voegen vergen onderhoud en gevaar voor bacteriën.” Vervolgens is gedacht aan keramische tegels, maar ook aan dit materiaal kleefden nadelen. “Voor een ruimte van 10.000 m2 is het natuurlijk niet mooi en passend bij de schaal van het gebouw om tegels van 30 x 30 cm toe te passen”, licht Brakel toe. “Dus de insteek was om zo groot mogelijke tegels te gebruiken. Dit speelde echter ongeveer acht tot negen jaar geleden en in die tijd was het al lastig om tegels van 1,2 x 0,6 m te produceren. We hebben hiervoor een tegelhandelaar uit Den Bosch bezocht, maar we kwamen er niet uit. In die periode werd in die stad ook een vloerenbeurs gehouden. Een beetje onder het motto: ‘nu we er toch zijn’, zijn we daar ook langs geweest. In een heel klein standje hebben we daar voor het eerst kennisgemaakt met Eterno Terrazzo.”